اثر تغذیه پتاسیم و بور بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی میوه انگور رقم ʻعسکریʼ

تغذیۀ بهینه از جمله مهم‌ترین عوامل مؤثر بر ویژگی‌های کمی و کیفی و زمان رسیدن میوۀ انگور است. به‌منظور افزایش کمیت و کیفیت میوۀ انگور رقم ‘عسکری’ آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1390 در شهرکرد اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل چهار سطح کود سولفات پتاسیم (0، 300، 600 و 900 گرم به‌ازای هر درختچه) و چهار سطح کود اسید بوریک (0، 1000، 2000 و 3000 میلی‌گرم بر لیتر) بود. نتایج نشان داد که پتاسیم اثر معناداری بر عملکرد و اجزای آن داشت. سطوح مختلف سولفات پتاسیم و اسید بوریک موجب افزایش تعداد خوشه، وزن خوشه و طول و عرض خوشه و مواد جامد محلول شد. با افزایش پتاسیم، تعداد خوشه (به‌ترتیب 14، 18 و 25 عدد) و مواد جامد محلول (به‌ترتیب به‌مقدار 54/0، 45/1 و 53/1 درصد) نسبت به شاهد افزایش یافت. تیمارهای حاوی بور، تنها با غلظت 3 در هزار موحب افزایش معنا‌دار در میزان مواد جامد محلول میوه نسبت به شاهد شد. تیمار 900 گرم به‌ازای هر درختچه سولفات پتاسیم بیشترین میزان مواد جامد محلول (8/18) را داشت، درحالی‌که همین تیمار به بیشترین کاهش اسیدیتۀ میوه در مقایسه با شاهد منجر شد. تیمار اسید بوریک 3000 میلی‌گرم بر لیتر نیز سبب کاهش pH میوه‌ها به‌‌مقدار 3/0 واحد شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تیمارهای تغذیه‌ای به‌ویژه سولفات پتاسیم رسیدن میوه را تسریع می‌کند و عملکرد و مقدار قند میوه را افزایش می‌دهد.